United Knowledge

Dinsdag 10 juni 2014 werd voor het eerst een computer aangezien voor een mens. De computer werd “Eugene Goostman” genoemd en Eugene wist een onafhankelijke jury in meer dan 30% van de tijd te misleiden.

Dinsdag 10 juni 2014 werd voor het eerst een computer aangezien voor een mens. De computer werd “Eugene Goostman” genoemd en Eugene wist een onafhankelijke jury in meer dan 30% van de tijd te misleiden. Dit is een belangrijk keerpunt. Blijkbaar is het vanaf nu mogelijk met online en realtime communicatie mensen de indruk te geven met een ander mens te spreken, terwijl dit niet zo is. Wat waarheid is op het web, wordt nog moeilijker waar te nemen.

Fake websites
In 2001 wisten twee mannen, Jacques Servin en Igor Vamos samen bekend als de Yes-men, de halve wereld te misleiden door de website van de Wereldhandelsorganisatie na te maken. Op deze fake website, presenteerden ze een wereldhandelsorganisatie zoals zij die graag zagen. Een ludieke manier van actievoeren die ze 'identiteitscorrectie' noemden. De website werd in veel gevallen voor echt aangezien en de makers uitgenodigd als waren ze vertegenwoordigers van de wereldhandelsorganisatie. Dit fenomeen noemen we 'website spoofing'. Het kan worden ingezet om kritiek te leveren op de organisatie achter de orginele website, zoals in dit voorbeeld. Het kan ook worden ingezet voor frauduleuze doelen, zoals we vaker hebben gezien met websites van banken. Dit kan uiteraard ook uw organisatie overkomen. [Hoe voorkom ik dat iemand mijn website namaakt en zich voordoet als mijn organisatie?]

Fake participatie
In de tijd dat anonimiteit online de norm was, deed het fenomeen 'participatietoerisme' zich voor: mensen die online meepraten over een discotheek die helemaal niet bij hen in de buurt staat en zelfs niet in hun stad. Dat kan nog steeds, hoewel het bij de grote social media als Facebook en Google+ steeds moeilijker wordt om een account aan te maken met een andere identiteit. Formeel verbieden deze organisaties dit. Ook Wikipedia wordt steeds beter in het herkennen van participatie met andere bedoelingen. Denk aan Mabel en Friso die in 2007 het geven van onjuiste informatie van hun Wikipedia pagina verwijderden, maar werden ontdekt. [Hoe ga ik om met fake participatie in mijn eParticipatie traject?]


Tegenwoordig staat spoofing – een andere identiteit voorwenden – steeds vaker niet meer in het teken van ludieke acties, maar in het teken van fraude en cybercrime. We kennen allemaal de emails waarin wordt gevraagd om wachtwoorden of het overmaken van geld. Ze zijn nu nog vaak goed herkenbaar als nep. Nu computer Eugene erin slaagde zich voor te doen als een dertienjarige, zal het op afzienbare tijd zo zijn dat niet alleen mensen zich zullen proberen zich anders voor te doen, maar ook computers. En als ze dat kunnen in realtime communicatie, dan kunnen spam en spoofing een nieuwe tijd ingaan.

Turing test
De test waarvoor computer Eugene slaagde, is de beroemde Turing-test. In de Turing-test moet een computer proberen intelligent gedrag te vertonen zoals een mens. In de praktijk wordt dit getest met een aantal vragenrondes van vijf minuten voor een onafhankelijk jury. De test is genoemd naar Alan Turing, de bedenker van de “Turing machine”, de eerste computer.

Testen om een computer van een mens te onderscheiden zien we elke dag als we online formulieren invullen. Je ziet dan vaak een zogenaamd “Captcha”.  Een plaatje met moeilijk leesbare tekens dat je moet overtikken. Computers kunnen moeilijk letters en cijfers herkennen in zo'n plaatje. Zo wordt spam voorkomen. Captcha is de afkorting van “completely automated public Turingtest to tell computers and humans apart”.